زمانی که سنم کمتر بود...
همیشه برایم سوال بود که چرا مادربزگم بعد از نمازهایش به "سقف" اتاق نگاه میکند و زیر لب حرف میزند و اشک میریزد...
با خودم میگفتم راز "سقف" اتاق مادربزگم چیست که او بعد از نمازهایش اینقدر آرام میشود؟
حالا سنم بیشتر شده...
شبهایی که دلم میگیرد به "سقف" اتاقم خیره میشوم و با او حرف میزنم و آرام میشوم...!
حالا میفهمم راز "سقف" اتاق مادربزرگ مهربانم چیست...!
هر کدام از ما آدم ها "خدا" را درجایی پیدا میکنیم و به او خیره میشویم و با او حرف میزنیم...
اما واقعیت این است که خدای ما اینقدر بزرگ و "سقفش" اینقدر بلند است که در هر زمان و هر مکانی که بخواهیم دستمان را میگیرد...!