باید بروی سراغ زندگی ات،
سراغ تنهایی های تحمیل شده ،
حرف های تا گلو بالا آمده ،
دلشکستگی های ریز و درشت ،
و کار های ناتمام به تعویق انداخته ات...
یک روز باید ترک عادت کنی
و بخوابی
و بخندی
و زندگی کنی....
یک روز که کاش خیلی دیر نباشد
باید این درد دل های چند خطی را
دوستت دارم های استیکری را
تبریک های بی هیجان توو خالی را
قهر و آشتی های بی پایه تکراری را
تمامش کنی
و یک جور دیگری آدم خوب های زندگی ات را درک کنی....