با تشکر از ایده نفیسه جون

هر گاه عیبی در من دیدی، به خودم خبر بده نه کسی دیگر را،
چون تغییر آن دست من است!!!
دراين صورت ثواب دارد و نصیحت است، اما درحالت دوم غیبت است و گناه ،
چرا وقتي عيبي در کسی می بینیم، جز خودش همه را خبر می كنيم؟؟؟؟؟
عموما" مادر مورد یکدیگر صحبت مي كنيم نه با یکدیگر!!!

جمله ای که بر یک هتل نوشته بود شگفت زده ام کرد :

اگر سبب رضایتتان شدیم از ما به ديگران سخن بگو و گرنه نارضايتيت رابه خودمان بگو"
تاخود را تطبیق دهیم وبدگويي از میانمان برود!!!
پس،
نصیحت کن اما رسوا نکن!!!
سرزنش کن اما جریحه دار نکن!!!
بهشت وعده دور از دسترسی نیست اگر بی بهانه خوب باشیم!!!