ما آدمها به جای آنکه زندگی کنیم و باشیم فقط در حال جمع کردن و "داشتن" هستیم...

ما به پدیده ها به چشم مایملک نگاه میکنیم و به آنها چنگ میزنیم تا پیش خودمان نگه داریمشان...

ما به جای آنکه از پول لذت ببریم، دنبال ذخیره کردن برای آینده هستیم، به جای آنکه به بچه هایمان فرصت حضور و زندگی کردن بدهیم، سعی می کنیم مثل یک دارایی آنها را داشته باشیم، تا آنطور که ما می خواهیم زندگی کنند و به آنچه ما باور داریم، ایمان بیاورند...

به جای آنکه از لحظه ای که در آن هستیم لذت ببریم، سعی می کنیم با عکس گرفتن، آن لحظه و خاطره را تصاحب کنیم و...

شاید یک نتیجه این تمایل ما به داشتن و نگه داشتن، این باشد که مرتب دنبال "ثبات" و "قرار " میگردیم...
و از این بابت متحمل اضطراب و رنج میشویم...

"اگر جرات داشته باشیم این قانون را بپذیریم که دنیا بی ثبات است و هیچ چیز پایدار نیست، به آرامش بزرگی میرسیم