همه ى ما تجاربى داريم كه وقتى به ياد مياريم فكر مى كنيم كه چقدر عمرمون رو بابتشون بيهوده تلف كرديم
مثلا رابطه عاطفى يا كارى شكست خورده يا پرداختن به علاقه مندى هايى كه بعد از مدتى برايمان ارزشش را از دست داده و ...
ما غافليم از اينكه به واسطه ى همين تجارب است كه به بى ارزشى اين مسائلا پى برده ايم
در صورتيكه اگر اين تجارب را نداشتيم هميشه پس ذهنمان حسرتشان باقى مى ماند ...
دوست عزيزم
چيزى كه عمرمان را تلف مى كند اين نيست كه آنچه برايمان زمانى ارزش است را تجربه كنيم
بلكه عمرمان تلف مى شود وقتيكه مى دانيم ادامه ى راهى بيهوده است و ما را از هدفمان دور مى كند ولى مى ترسيم كه اشتباهمان را بپذيريم و دور بزنيم و ادامه مى دهيم ...


💟