خانه ی پدرومادر
بعدازخانه ی خداتنهاخانه ای است که...
روزی ده هابارمیتوانی بروی بدون دعوت وهربارصاحبخانه ازدیدنت خوشحال وخوشحالترمی شود...
خانه ای که برای رفتن نیازی به دعوت ندارد...
خانه ای که حتی خودت میتوانی کلید بیندازی و واردشوی...
خانه ای که همیشه چشمانی مهربان به دردوخته تا تورا ببینند...
خانه ای که یاد آور آرامش کودکانه توست...
خانه ای که حضورت و نگاهت به پدرومادرعبادت محسوب میشودوگفتگویت با آنهاذکرالهی است...
خانه ای که اگرنروی دل صاحبخانه میگیردوغمگین میشود...
خانه ای که قهر با آن قهره با خداست...
خانه ای که دوتاشمع سوخته اند تا به ما روشنی بدهندوتاوقتی سوسومیزنندشادی و حیات دروجودت جریان دارد...
خانه ای که سفره هایش خالص و بی ریاست...
خانه ای که وقتی خوردنی آوردنداگرنخوری ناراحت ودلشکسته میشوند...
خانه ای که همه ی بهترین هایش باخنده وشادی تقدیم تومیشوند...
خانه ای که........
قدر این فرشته های آسمانی را بدانیم😍😍😍