یلداست امشب
دوباره دور هم جمع میشویم و بلندترین شب سال را کنار هم صبح میکنیم.در این شبهای سرد،دلمان را گرم میکنیم به بودن آدمهایی که دوستشان داریم
هندوانه میخریم.هندوانه ای که مثل آینده در بسته ست و هیچکس از درونش خبر ندارد.هندوانه ای که مثل زندگی سرخ و شیرینش چقدر خوب است و کال و بیمزه اش چقدر بد
انار دان میکنیم.اناری که اگر لباسهایمان را لک کند ردش برای همیشه باقی میماند و تمیز کردنش هم فقط کار را خرابتر میکند. لکه ها پخش میشوند.درست مثل خاطرات رنگی زندگی که با یک تصمیم اشتباه؛گذشته سفیدمان را لکه دار میکند
آجیل میخوریم.درست مثل زندگی بعضیها را بیشتر دوست داریم.بعضیها پسته و بادامند و بعضیها نخود و کشمش.بعضیها خوش طعمند درست مثل روزهای خوب که مزه اش تا ابد زیر زبان آدم میماند.اما حواسمان پرت میشود.یک بادام تلخ.یک انتخاب اشتباه.روزهای خوب را تمام میکند.مزه ی دهان آدم را عوض میکند.بعد از آن هیچ پسته و بادامی دهانت را شیرین نمیکند.
حافظ میخوانیم و چه ماهرانه حضرت حافظ حال و روز دلمان را با چند بیت،با چند کلمه نشان میدهد

#یلدا یعنی همین،همین که چند ثانیه بیشتر حواسمان به زندگی باشد
#شب_یلدا