گاهی نباش...
خودت را بردار و کمی دورتر از قافله بایست...
وجودت را از همه ی آدم های اطرافت دریغ کن
ببین چه کسی نبودنت را حس می کند؟!
چه کسی حواسش به حال و احوالات توست؟!
سکوت کن و منتظر بمان...
و ببین کدام آدمِ با معرفتی برایِ پیدا کردنِ تو،
پس کوچه های تنهایی ات را زیر و رو می کند؟
کدامشان نگرانت می شود!
و اصلا چه کسی، برای نگه داشتن تو...
به خودش زحمت می دهد؟
اگر نبودی و دیدی...
آب از آب روزمرگی هایشان تکان نخورد،
تعجب نکن!
رسم آدم ها همین است...
اگر بودی که هیچ...
اگر نبودی، دیگران هستند...
این تویی که باید عاقل باشی...
و خودت را...
برای چنین جماعت بی تفاوت و بی عاطفه ای،...
خرج نکنی...!