واسه یه خانم دلبر بودن مثل داستان های محمود دولت آبادی زیادم نیاز نیست کلاس های "مدیتیشن ذهن همراه با روانکاوی روح" برم....
همین که سالاد شیرازی های سر سفره غذام عطرش مدهوشم کنه....همین که انگشت های پفکیمو به یاد حس و حال بچگیم لیس بزنم....
همین که بتونم ماهی حداقل یکبار از اون نوشمک های نارنجی و قرمز تو هایپر مارکت های لاکچری شهر پیدا کنم....
همین که آخر یه سفر بشینم عکس های گالریمو ورق بزنم و کلی ذوق کنم از اینکه چقد خوب افتادم تو عکس ها..... همین که بوی خاک بارون خورده تو روزهای بهاری یا نه پاییز خیلی بهتره،به مشامم برسه....
همین که بتونم یه زیرانداز کناردریا یا تو دل جنگل پهن کنم یه کاسه آلوچه و یه نون خونگی با هندونه و پنیر و خیار با چایی از اون سرگل بهاره های لاهیجان خوشرنگ تدارک ببینم، یکی از خوشبخت ترین آدمای روی زمینم که لحظه های خوب جوونیمو دارم میگذرونم.... واسه بودن و موندن دنیام به رنگ صورتی باید از خط خطی های منفی این آب و خاک بگذرم....من باید خوشبخت کنم خودمو.... من باید به نورون های عصبیم،به گلبولهای سفید مهربونم،به دهلیزهای ورودی قلبم آرامش تزریق کنم.... چرخ گردون فلک هرطور میخای بچرخ من میرم سبزی قرمه پاک کنم امروز میخام عطر قرمه سبزیم کل شهرو بگیره.
#نسترن_اسفندیاری