بانو
‎پاییز که شد
‎دستهای خسته ات را در جیبت پنهان کن
‎و به دور از باید ها و آمدن ها؛
‎نبودن ها و رفتن ها؛
‎فارغ از تمام لحظه های بی شایبه ی روزگار غریبت؛
‎برای خودت؛ خاطره ای بساز؛
‎بانو...
‎پاییز که شد،
‎اولین باران پاییزی که روی موهای ابریشمی ات بارید،
‎و خش خش برگهای خسته ی پاییزی را زیر پاهایت لمس کردی؛
‎خودت را بغل کن و به زیر آسمان ابری ات ببر؛
‎این پاییز را برای خودت خاطره ای انفرادی بساز؛