#فلافل
اگر وارد ذهن پدران و مادران امروز شویم، می‌بینیم که یکی از دغدغه‌هایی که بر ذهن آنان حک شده این چنین است: چه کنم؟ تا کی می‌توانم فرزندم را در خانه نگه‌دارم؟

مگر می‌شود او را زندانی کرد؟ نه، نمی‌شود؛ اما وقتی از خانه بیرون می‌رود، دلم هزار راه می‌‌رود. چگونه می‌توانم فرزندم را در برابر این همه دامی که در مقابلش پهن شده حفظ کنم؟ من که نمی‌توانم هر کجا که می‌رود دنبالش بروم. اگر هم بتوانم مگر تا کی این کار، ممکن است؟ وقتی که دانشگاه رفت چه کنم؟ همۀ دانش‌جویان که در شهر خودشان درس نمی‌خوانند. اگر در یک شهر دیگر قبول شد چه کنم؟

دغدغه‌هایی از این دست، بسیار به جا و درست است؛ اما فراموش نکنید که محبت عاملی است که برای تأثیرگذاری، نه زمان می‌شناسد و نه مکان. اگر رابطۀ والدین و فرزندان، صمیمی و عاشقانه باشد، پدر و مادر می‌توانند در هر سنّی و در هر جایی روی فرزندان‌شان اثر بگذارند.

فرزندانی که با دور شدن از پدر و مادر، خود را متعهد به آنچه پدر و مادر یاد داده‌اند نمی‌دانند، بیش‌تر از کسانی هستند که پدر و مادرشان در رابطۀ عاطفی با آن‌ها موفق نبوده‌اند.