پدرم!

ببخش که گاهی آنقدر هستی که نمی‌بینمت، ببخش تمام نادانی هایم را، اعتراض‌ها و درشتی هایم را و هر آنچه را که آزارت داد.
دستانت را می‌بوسم و پیشانی‌ات را که چراغ راه زندگیم بودی و هستی و خواهی بود…

خاک پایت هستم تا هست و نیست هست و به حرمت شرافتت می‌ایستم و تعظیم می‌کنم.

تاج سرم، روزت مبارک🌹🌹🌹