نا امیدت می‌کنند، ناامیدت می‌کنند از اینکه از دردهایت حرف بزنی، از اینکه احوال موقتی‌ات را بیان کنی و برچسب‌های دائمی بخوری.
دلت که گرفت، روانت که به هم ریخت؛ پناه ببر به خدا، پناه ببر به خودت، پناه ببر به کتاب، اما برنگرد به آدم‌هایی که پیش از این هم بارها تو را شکسته‌‌اند. پناه نبر به آنان که بارها دیوار امن دلخوشی‌های تو را روی خودباوری‌ات آوار کرده‌اند! آرامش را در خودت جستجو کن نه آدم‌ها!
اجازه نده از حال بدی که داری برایت طناب ببافند و تو را به دلمردگی‌های مداوم، گره بزنند، که خوب نشوی، که تسکین پیدا نکنی، که به تو تلقین کنند این باور اشتباه را که مشکلت حل ناشدنی‌ است.
دلت که گرفت تا جای ممکن با کسی حرف نزن، فکر کن به دلیل حال بدی که داری و مشکلت را از ریشه حل کن، قوی بمان و اجازه نده با بی‌توجهی و برچسب‌های نا مناسب، ضعیف‌ترت کنند.
از دل‌گرفتگی و زخم‌هایت با کسی حرف نزن، که ناامیدت می‌کنند از بهبود، که ناامیدت می‌کنند از خودت.
پناه نبر به آدم‌ها...
تو برای خوب کردن حالت نیاز به هیچ‌کس نداری...

#نرگس_صرافیان_طوفان