دوباره سالی گذشت

دوباره هرچه که بود و نبود، تمام شد عزیز

دوباره درخت، سبز شد و

پرستوهای کوچیده، بار دگر هم

به خانه برگشتند

دوباره زمین از غمی سترگ

دوباره جهان از شبی عجیب،

خلاص شد، خلاص...

دوباره سالی گذشت

دوباره هرچه که بود و نبود؛

سیاه یا سپید،

و خوب یا که بد،

تمام شد عزیز...

نفس بکش، چه هوایی!

چه باد سرکشِ خوبی!

چه سالی و چه شروعی

چه روز خوش یُمنی!

درست می‌شود امسال، هرچه ویرانی‌ست.

امید دارم من

به این دگرگونی

امید دارم من

درست خواهد شد

هر آنچه زخمی و بیمار و بی سرانجام است؛

درست خواهد شد ...


((نرگس صرافیان طوفان))