سلام دوستای گلم متنی که نوشتم یکم طولانیه ولی لرزش خوندن داره.
«من یک بانوی مسلمانم»
از کودکی پدرم وقتی وارد خانه می شد هرچه خریده بود اول به من میداد و میگفت سفارش پیامبر است...
اول مرا میبوسید سپس به سراغ برادرم میرفت تا سنت پیامبر را بجا بیاورد...
طبق روایات مادرم را خوش قدم میدانست چون اولین فرزندش دختر بود.
و او را گل خطاب میکرد چرا که از امامش علی علیه السلام آموخته بود که زن ریحانه است نه قهرمان.
وقتی ازدواج کردم٬وظیفه سنگین جهاد از دوش من برداشته شد و دادن یک لیوان آب به همسرم اجر جهاد در راه خدا را برایم داشت.
خدا برایم حق مهریه و نفقه قرار داده تا استقلال مالی داشته باشم و دستم جلوی هیچ کس دراز نباشد.
از طرفی میتوانم تا آخر عمر میتوانم به تحصیل و تحقیق و هنر بپردازم بدون اینکه دغدغه ی امرار معاش داشته باشم.
چرا که او این وظیفه را گردن پدر یا همسرم نهاده است.
برایم حق مهریه گذاشت تا به شوهرم بفهماند ارزان نیستم که هروقت هوس کند بتواند عوضم کند.
پدرم همیشه مواظب بود تا دلم نشکند و آزاری نبینم چرا که پیامبرش گفته است زنان مثل بلورند حساس و شکننده. آنها را نیازارید.
وقتی مادر شدم خدای مهربان از محبت و عشق خودش در من دمید تا نسل آینده بشر را تربیت کنم و به پاداش آن بهشت را زیر پایم قرار داد.
دیه پدر و برادر و شوهرم را دو برابر من قرار داد برای موقعی که اگر دیگر نبودند تا مرا تامین مالی کنند جبران منافات شود.
به مسلمان بودنم افتخار میکنم که پیامبرش گفته است:چه فرزند خوبی است دختر٬پرمحبت٬کمک کار٬ مونس و همدم٬پاک و علاقه مند به پاکیزگی.
حالم از فمنیسمی بهم میخورد که مرا با مردان مساوی قلمداد میکند.من تساوی ای نمیخواهم که از صبح تا شب پا به پای مردان در کوچه و خیابان بدوم که سر ماه حقوق مدرن بودنم را بگیرم.*(ما ریحانه ایم و جایگاهمان فراتر از این حرفاست.)*
#سالاد-ماکارانی#