به گلهاي باغچه آب دادم.
گلها خنديدند و عطر نفس هايشان در فضا پيچيد..
حوضِ بي ماهي به حرف آمد و ترانه سرود!
سيبي از دامان مادرش جدا شد و خندان دور حياط چرخيد..
باد بهاري موهاي آشفته ام را در هم تنيد و سنجاق پروانگي بر آن نهاد..
چقدر دلم خنديدن با گلهاي بشقاب خانه ي مادربزرگ را مي خواهد!
دلم خواندن ترانه با گرامافون از كار افتاده ي پدربزرگ را ميخواهد!
دلم دامان پُر چين درخت و رقصيدن با پروانه را ميخواهد...
#الميرا_غضنفرى