مهم ترین خاصیت دارویی بهار نارنج تأثیر آن روی سیستم عصبی بدن است. بهار نارنج آرامش بخش و ضدهیجانات دستگاه عصبی است و سردردهای میگرنی را کاهش  می دهد. 
بهارنارنج در تقویت معده بسیار مؤثر است و تپش نامنظم قلب، تشویش و اضطراب را از بین می برد.
برای کنترل تشنج ها و حمله قلبی هم بهار نارنج را توصیه می کنند.
اگر مشکل کم خوابی یا بی خوابی دارید، حتماً پیش از خواب، مقداری عرق بهار نارنج یا چای آن را بنوشید.

پیشانیش منو یاد امواج دریا مینداخت
موج داشت ولی دریا بود
آسمون تو چشمای گیراش خلاصه میشد
خنده هاش قشنگترین موسیقی دنیابود
هرگز اشک هاشو ندیدم ولی می تونم قسم بخورم بارون از اشک های اون خجالت می کشید .
پشتش خم شده بود از رنج های دنیا
ولی پشتم بود مثل کوه
عشق رو میشد به وضوح از نگاهش دید
از صداش شنید
وباتمام وجود لمسش کرد
چین وچروک دست هاش
منو یاد دیوار چین می انداخت
زباد بودن وهر چینش راوی هزاران قصه....
دست هاش برام یه دنیا بود
بهشت رو فقط زیر پای مادر ندیدم
پدرم هم بهشت رو تو دست هاش داشت
تمام چین وچروک ها وموج های بی پایانشو به یه دنیا نمیدادم ونمیدم

تقدیم به تمام پدرهای خوب دنیا
چه اونهایی که تو قید حیاتن وچه اون هایی که آسمونی شدن 🌹

عالمی آرزوی خوب و قشنگ دارم که برایتان کنم
بعد از سلامتی اما،چند تایشان مهم‌ترند از باقی؛
رفیق تازه‌ی من
رفیق کهنه‌ی من
رفیق هنوز از راه نرسیده‌ام
آرزو‌ دارم که امسالت پر باشه از تجربه‌های خوب؛
چرا که تجربه، تو رو دوباره و دوباره از نو‌ میسازه
و‌ هر بار یه “من” بهتر بهت برمی‌گردونه.
آرزو دارم که امسال خیلی خیلی بیشتر برای آرزو‌هات تلاش کنی؛
چون هیچی بهتر از محقق شدن آرزویی که همیشه داشتی نیست.
آرزو دارم که امسالت پر از دانایی باشه؛
چرا که جهان ما امروز بیش‌ از هرچیزی،به دانایی نیاز داره.
و در آخر آرزو دارم که امسال
دلت رو نشکنند و دلی رو نشکنی؛
چون چیزی با ارزش تر از دلِ آدمی توی دنیا نیست.
امیدوارم خودت خوب باشی
سالت خوب باشه
و کیفت کوک

اسفند که به روزهای آخرش رسید باورم شد که تنها چیزی که یک لحظه هم درنگ ندارد، و بی خیال از غم و شادی من و تو می‌گذرد.... زمان است. روزهای پایانی اسفند همیشه تلنگری‌ست برای من که نمی‌دانم چرا هر سال هزار تصمیم می‌گیرم که آدم دیگری شوم و نمی‌دانم این آدم دیگر باید چه کند که بتواند در اسفند سال بعد، سرش را بالا بگیرد و از این عبور شتابزده زمان، پریشان نباشد.
این روزها عجیب غرق می‌شوم در دنیای خاطراتم و انگار تصویر این همه عید و خانه تکانی و لحظه سال تحویل، می‌آید و می‌نشیند روبروی تمام خستگی‌هایم.

من نه دلی را شکستم و نه لحظه ای از دلم غافل شدم؛ ولی روزهای آخر اسفند!
دل به دریا بزن و با خودت رو راست باش؛ و به قلب هایی که شاید، شاید ...
امان از این شایدها که نمی‌دانم چرا درست در اواخر اسفند هر سال، دلم را می‌لرزاند و مجبورم می‌کند آرزو کنم سال دیگر... اسفند دیگر... شایدی نباشد و دلم آرام تر باشد از همه اسفندهایی که رفته و هیچ گاه باز نمی گردد.

در روزهای آخر اسفند، خاطره ها خواستنی تر می شوند... نه اینکه دلت را نلرزاند، نه اینکه بغضت را نشکنند؛ فقط چیزی از جنس حسرتی شیرین با خود دارند که تحملشان را ساده تر می کند.

چیزی غریب که در هوا منتشر شده؛ در آسمان مردد، در همهمه حراجی‌های حاشیه خیابان، در نسیمی که سرزده می‌وزد و می‌چرخد لابلای خاطراتی که دوست نداری فراموششان کنی.
فقط کافی است عود روشن کنی و چشم‌هایت را ببندی و نفس عمیق بکشی.

جناب سال یک هزار وسیصد ونود و هفت لطفا سرشار باش از خاطره های دوست داشتنی. همین برای ما کافی‌ست..

یه ماهی شیطون داریم امسال موقع عکس گرفتن اومد خودشو چسبوند به تنگ 😉
تنگ هم خودم با ماسه رنگی تزیین کردم
سبزه هم با عدس گذاشتم

سفر بخیر اسفند! کوله بارت را بستی؟ چیزی را فراموش نکرده باشی! مثلا خاطره ای، دردی، غمی! حواست باشد همه را برداری، دِر چمدانت را محکم ببندی! فروردین دارد می آید! میدانی که چمدانش سبک است پر از شکوفه! وقتی رسید می‌خواهم وصلشان کنم روی درخت های حیاط! می‌خواهم بهار را دل انگیز کنم.. عشق را نشانش بدهم، قدم زدن زیر باران، آن هم دو نفره، شانه به شانه را یادش بدهم.. به بهار بفهمانم سه ماه فصلش باید دوست داشتن باشد، پر از روزهای خوب، پر از قرارهای عاشقانه...
اسفند جان بودنت کافی است وقتت تمام شده! بو کن! بوی سمنو می آید بوی سنجد! بوی پول های تا نخورده ی لای قرآن! معطل نکن پستت را تحویل بده بهار پشت در است!