ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی...

خیلی گشتم تا زیباترین متن تولد رو براش پیدا کنم ولی،همه کم داشتن یه جمله هایی رو.. که بتونه حس من مادرو، برای شادی تولدش، بازگو کنه... برای منتی که به، سرم هست و من به خاطر بودنش مادر شدم... اینکه با بودنش خیلی صفت های خوب، در من شکل و قوت گرفت.. مثل صبوری..مثل عشق ورزیدن واقعی، به تمام بچه های دنیا.. مثل داشتن خلوص نیت برای، آدمها.. مثل فداکاری. گذشت.. ووووو..
دخترم نور امیدی که وقتی، از همه جا و همه چی بریدم به قلبم به روحم میتابی... ، دلبرکم، زیباترینم، تمام هستی ام... هستی جانم تولدت و جشن عبادت مبارکت باشه ❤❤❤

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تـار است و ره وادی ایمـــن در پیش
آتش طــور کـــجا موعــــد دیــدار کــــجاست
هــر کــــه آمـــد به جهان نقش خرابـــــی دارد
در خـــرابات بگــــویید کــــه هشیـــار کـــجاست
آن کــــس است اهـــل بشارت کــــــه اشارت داند
نکــــته‌ها هست بســـی محـــرم اســـرار کــجاست
هـــــر ســــر مـــوی مــــرا بـا تـــو هـــزاران کــــار است
مـــا کـــجاییـــم و مـــلامـــت گـــر بـــی‌کـــار کـــجاست…
 

واژه «یلدا» به معنای «زایش زادروز» و تولد است. ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‌شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می‌خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می‌کردند و از این رو به دهمین ماه سال دی (دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.سفره شب یلدا، «میَزد» Myazd نام داشت و شامل میوه‌های تر و خشک، نیز آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان، «لُرک» Lork که از لوازم این جشن و ولیمه بود، به افتخار و ویژگی «اورمزد» و «مهر» یا خورشید برگزار می‌شد.
 

 

از متفاوت بودن نترس
سبک زندگی خودت
را داشته باش
و حتی اگر نتیجه اش
تنهایی بود
بدان که تنهایی ، بهتراز
بودن درمیان کسانی ست
که تو را در صورتی
دوست دارند که مانند آنها رفتار کنی!

فرا رسیدن نوروز باستانی ، یادآور شکوه ایران و یگانه یادگار جمشید جم
بر همه ایرانیان پاک پندار ، راست گفتار و نیک کردار خجسته باد . . .