اسفند! اسفند، روزهای آخر اسفند...
چه لطیف و بی‌تابانه می‌گذرند و ما چه کودکانه برای سال جدید، امید به تحول و بهبود داریم!
ما همان کودکانِ از ابتدا به انتظار، عادت کرده‌ایم، نشسته‌ایم و ساده‌لوحانه چشم‌هامان را بسته‌ایم و دست‌هامان را باز کرده‌ایم تا مگر کسی از راه برسد و دلخوشی بیندازد کف دست‌هامان و ما با ذوق و اشتیاق، بالا و پایین بپریم. نه هرگز کسی آمده و نه هرگز برای ما دلخوشی از راه رسیده و نه هرگز رویایی و آرزویی محال، به وقوع پیوسته، اما ما هنوز هم چشم‌هامان بسته است و امید داریم که کسی از راه خواهد رسید. امید داریم به معجزه‌هایی که هیچ‌وقت اتفاق نیفتادند و امید داریم که تمام سال‌ها اگر خوب پیش نرفت، امسال سال خوبی خواهد بود. که امسال با تمام سال‌های قبل فرق دارد.
ما همان کودکان دیروزیم، فقط کمی خسته‌تر، تکیده‌تر، غمگین‌تر، اما هنوز هم در انتظار دلخوشی‌های غافلگیر کننده...🍃