#نون_شکلاتی
#رمان_آتیه_خونین
#پارت_اول
به نام خدای تنهایی ها... آرام باش ای دل،روزها می گذرد پی درپی،ولی
توی تنها بساز بااین دل.....تو بساز...
ازسر اخرین جلسه امتحان بلند شدم امدم بیرون، کلی دانش اموز تو حیاط
مدرسه پرسه میزدن وبهم شماره میدادن...بعضیها خوشحال بودن که دبیرستان
تموم کردن، بعضی ها ناراحت بودن که زود گذشت،،...منم تنها روی سکوی
کنار اب خوری های مدرسه نشسته بودم، به این دوستی صمیمیتی که بین بچه
ها بود نگاه میکردم ...گفتم تنها، چون هیچ دوست صمیمی ندارم که بخواد
منو درک کنه...از این بابت هیچوقت ناراحت نشدم .. چون دوست نداشتم
کسی از زندگیم چیزی بدونه...
یکبار دیگه به حیاط مدرسه نگاهی انداختم،، شاید این اخرین باری باشه که
میبنم ...خاطره ی زیادی تو این مدرسه نداشتم. چون دوستی نداشتم که
باهاش خاطره بسازم ...از میون دانش اموزها رد شدم امدم بیرون مدرسه
...باخنده ی نامحسوس که گوشه ی ل*ب*م نشست به تابلوی مدرسه
نگاهی انداختم...باورم نمیشد که چهارسال اینجا بودم »مدرسه حجاب
عفاف« تو دلم یک خداحفظی به دیوارهای حیاط مدرسه گفتم...حرکت کردم
و راه خونه رو در پیش گرفتم... توی این گرمای خرداد،خسته و کوفته کیف
مدرسم »کهنه« روی زمین بر میکشیدم ..فقط این کیف یار من بود توی این.....
ممنون میشم حمایت کنید 🦫🎀