آدمهای صبور
یه خصوصیت عجیب دارن
بی نهایت لبخند میزنن...
این لبخند شاید تو نگاه اول حس گذشت بده
اینکه" هر زخمی زدی،
هرچیزی گفتی
فدای سرت من فراموش میکنم"🙂
ولی آدم های صبور هیچ وقت هیچ چیزی رو فراموش نمیکنن؛
زخمارو میشمارن🙃
حرفارو مرور میکنن و همچنان لبخند میزنن
یه روزی که دیگه صبوری جواب نداد
با همون لبخند تو یه چشم بهم زدن...
برای همیشه فراموشت میکنن!
انگار که هیچ وقت تو زندگیشون نبودی🌂
آدماهای صبور تا یه جایی میگن فدای سرت.....!