چه حس خوبي ست، اینکه در کسي تمام خوبي ها را پیدا کني. خوبي هایش را بگذاری جلوی چشمانت و کیف کني از اتتخابی که کرده ای. چه حس خوبي ست، همه چیز را در یک نفر خلاصه کني و بعد بنشیني هي بشماری، هي بشماری، انقدر که زندگي کفاف شمردن خوبي هایش را ندهد. این انسان، که سیری ناپذیری از ویژگي های مزخرفش است را مهار کنید.
چه حس خوبي ست، هر صبح، هر شب، هر لحظه از زندگي ات را در آغوش کسي خلاصه کني که معمولي ست، اما همین انسان معمولي، عجیب تو را عاشق خودش کرده باشد. تجربه های گوناگون را فدا کنید،
اما این حس خوب را از خودتان دریغ نکنید...

#میثم_اسفندیار