مدرسه كه ميرفتيم هربار كه دفتر مشقمون رو جا ميذاشتيم معلممون ميگفت "مواظب باش خودتو جا نذارى" و ما ميخنديديم و فكر ميكرديم نميشه خودمونو جا بذاريم. بزرگ كه شديم بارها و بارها يه قسمت از خودمون رو جا گذاشتيم، توى يه كافه،توى يه خيابون،توى يه خاطره...