با بعضی ها حال آدم یک جوری میشود؛ یک جورِخوب! از آن خوب هایی که شبیه خوردن آب یخ وسط گرمای تابستان است، یا شاید هم شبیه خوردن گوجه سبز با نمک است که به تلخی هم نمی زند، شبیه قدم زدن در زیر باران! می دانی آدم خیالش یک جورِخاص راحت است، راحت از آن که خوبیشان هیچ وقت ته نشین نمی شود. این جور آدم ها شبیه فرش رنگ به رنگ نمی شوند، شبیه باران می مانند؛
همین قدر لطیف، همین قدر آرام، همانقدر دلنشین.
....