صبورتر‌شده‌ام..نه‌چون‌قوی‌ترم، چون‌فهمیده‌ام‌بعضی‌چیزها، ارزش‌واکنش‌ندارند. نه‌چون‌بی‌اهمیت‌اند؛ چون‌دیگر‌توانش‌را‌ندارم. چراغی‌در‌من‌خاموش‌شده.. نه‌اتفاقی،‌نه‌ناگهانی..! آهسته،‌با‌هر‌بار‌بخشیدن، با‌هر‌بار‌نادیده‌گرفتن، با‌هر‌بار‌امیدوار‌بودنِ‌بی‌دلیل. و‌حالا،فقط‌سکوت‌مانده‌و‌تاریکی‌ای‌که دیگر‌نمی‌ترساندم.چون‌از‌نورِ‌خود‌گذشته‌ام.️