چند وقتیه دارم اعتقاداتم و از دست میدم
هرچی که خانواده و اطرافیان گذاشتن توی کوله بار داره از دستم میره و هیچ کاری از دستم بر نمیاد
شاید موقت باشه
اما توی همین موقت داره روحم رنده میشه
رسم هر شب و هنوز دارم نگاه میکنم به ماه و چند کلامی حرف میزنم باهاش
اوایل فکر میکردم میشنوه اما الان انگار توی فاصله کم رو به روی دیوار وایستادم و انگاری دارم با خودم حرف میزنم
صدای ما واقعا اون بالا میره
بعد سفر یک روز رفتیم حرم امام رضا
به امام رضا گفتم ببین ما چه موجودای تنهایی هستیم
که میایم ارزو ها و گلایه هامون از خدا و به شما میگیم میایم تا پا در میونی کنی و خدا زیر خواسته هامون امضا بزنه و تموم بشه این روند اداری
شما خودت طرفدار خدایی از اون فن پیج اصلیا که رگ گردنت بیرون زده واسش
این روزا واقعا رها شدم این روزا واقعا به یک تار رسیده و پاره شدم دلم یک اوستا کار حرفه ای میخواد دوباره ببافه این ریسمون زندگی رو
من به معنای واقعی نشستم و منتظر معجزه ام شاید به اندازه بچه های غزه از درد و فلاکت فقط منتظر معجزه ان