سرآشپز پاپیون

آشپزخانه سنگر است...
یک سنگرِ زنانه...!
سنگرى که زن را پناه می شود...
آسمان دلش که بارانى می شود... ظرفها را می شوید...
آرزوهایش را تکه تکه میکند و در فریزر می گذارد...
به بهانه ی پیازها اشک می ریزد...
جانش که به جوش مى آید...
غصه هایش را دم می کند...
تنهایى هایش را در غذا میریزد و وقتى خوب جا افتاد آنها را در ظرف می چیند و با فکرهایش دورچین می کند...
در آخر به همه ی آنها نگاه می کند، لبخند می زند،کمى عشق از گوشه ی دورِ دلش پیدا می کند و با آن روىِ تمامِ تنهایى و غصه هایش را می پوشاند...
زنانگى انتها ندارد...
کترى سوتِ پایانِ جنگِ امروز را به صدا درمى آورد...
و زن با خودش فکر می کند:
آشپزخانه سنگر است...
یک سنگرِ زنانه...!