روی لب های تو وقتی ردی از لبخند نیست
در وجودم سنگ روی سنگ دیگر بند نیست

اخم هایت را کمی وا کن که تاب آوردنش
در توان شانه های خسته ی الوند نیست

خواجه ی قاجار اگر چشم کسی را کور کرد
قصه اش آنچـه مورخ ها به ما گفتند نیست،

خواست تا از چشم زخم دشمنان حفظت کند
خــوب مـی دانست کار آتش و اسپند نیست

آنقدر شیریــن زبانـی کـار دستــم داده ای
قند خون از خوردن ِ بیش از نیاز ِ قند نیست

ای تنت شیــراز راز آلـود فتحت می کنم
گرچه در رگ هام خون پادشاه زند نیست