"ما بچه های انتظار بودیم، منتظر بودن را مشق می کردیم انگار. یک زمانی برای دیدن یک کارتون ده دقیقه ایی، ده دقیقه نقاشی نشانمان می دادند، سریال های تلویزیونی هفتگی پخش می شدند، ما یک هفته به انتظار می نشستیم. ما همیشه منتظر بودیم، زمستان منتظر آمدن عید و بهار، خرداد بی تاب تعطیلات تابستان، شهریور هم مشتاق آمدن مهر و باز شدن مدارس، زمستان که می شد منتظر آمدن ننه سرما بودیم. بزرگتر که شدیم، شب های پنجشنبه، منتظر مسابقه ی هفته و فیلم شب جمعه می ماندیم، صبحِ جمعه برای شنیدن برنامه ی « صبح جمعه با شما » لحظه شماری می کردیم و بعد از ناهار، می نشستیم به انتظار قصه ی ظهر جمعه، بعد از آن هم فیلم سینمایی عصر جمعه بود، همیشه چیزی داشتیم که به شوق آن لحظه را بگذرانیم، صبح را به شوق عصر، عصر را به شوق شب می گذراندیم.

چند سالی هست منتظر رخ دادن هیچ اتفاقی نیستیم،« اورهان ولی » شاعر ترک شعری دارد « هیچ اتفاقی، قرار نیست بیفتد. اما آدمی است دیگر، همیشه منتظر می ماند.» فکر می کنم چیزی توی آدم بودن مان خراب شده، سیمی قطع شده شاید، منتظر بودن یادمان رفته، خیلی وقت است منتظر رخ دادن هیچ اتفاقی نیستیم.

سلام دوستای گلمم ممنون از همراهیتون راستی خبر خوش فعلا 5500کیلو لاغر شدم😀