سلام به همه ی دوستان عزیز.ایشالله ک همیشه لبتون خندون باشه.به هر دلیلی.

خیلی وقته نبودم.اکانت قبلیم رو هم نتونستم بازیابی کنم.البته خودمم پیگیرش نشدم.این عکسم یکی از کارای قدیمیمه.چون هدفم فرستادن کار جدید نبود.
توضیحات راجع به این کار رو توی اکانت اصلیم دادم.
یه سری ادما هستن اطراف ما من بهشون میگم احمق های دوست داشتنی.این ادما به هر کسی سریع اعتماد میکنن.با همه خوبن.همه رو دوس دارن.ولی ضربه زیاد میخورن .ولی همین احمق های دوست داشتنی باعث میشن متوجه بشیم هنوز هستن ادمایی ک کنارشان بشه حس ارامش داشت.احتیاج نباشه نقش بازی کرد.من بعد این همه سالی ک از خدا عمر گرفتم چند ماهه متوجه شدم یه احمقم ولی شاید از نوع احمق دوس داشتنی!!
احمق های دوس داشتنی آدمهای پیچیده ای نیستن.مثل یه خط صاف میمونن.شاید یه خورده هم بهونه گیر باشن چون اصلا آدمای این دوره زمونه رو نمیفهمن.انگار اصلا واسه این دوره زمونه نیستن.اینا باید 50 سال پیش به دنیا میومدن.با وجود سن کمشون ولی یه مادر مهربون توشون قایم شده.یه پدر مهربون توشون قایم شده.که به وقتش میاد بیرون ازشون
قدر احمق های دوست داشتنی اطرافتون رو بدونید.یکم بیشتر هواشون رو داشته باشید.
نسلشون داره منقرض میشه.
لبتون خندون....