یاد بگیر گاهی آرام و متین
توی چشم‌های طرف مقابلت نگاه کنی
و بگویی:
نه! نمی‌روم، نمی‌خواهم، نمیتوانم و...
حتی اگر آن چشم‌ها،
چشم‌های من یا پدرت باشد
باز هم آرام به آنها نگاه کن و گاهی بگو:
نه!

نه گفتن موهبت بزرگی‌ست
که یاد گرفتنش جهانت را امن‌تر می‌کند
و روانت را آسوده‌تر.

همان‌قدر که نه گفتن را یاد می‌گیری
گوش‌هایت را برای نه شنیدن آماده کن.

بگذار دیگران هم این «نه» خاموش
و بدنام را بر زبان آورند.
بگذار «نه» از بدنامی و بدیُمنی دربیاید.

«نه» درحقیقت موجود خوب و سربه‌زیری است،
اما اگر همین «نه» سربه‌زیر

پشت آری‌های ساختگی‌مان پنهان شود بزودی از ما موجودی نقاب‌دار و بیمار می‌سازد که یک گُردانِ عصبانی از «نه»های سرکوب‌شده روانش را اشغال کرده است.

یاد بگیر نه بگویی و نه بشنوی
کار سختی نیست، من توانستم

یادداشت‌های یک دیوانه_نیکلای گوگول ‎‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌