کاشت سبزه نمادی از زایش و تولد دوباره زندگی است و چون ماه اسفند که آخرین ماه فصل زیبای زمستان است زمان کاشت دانه و غلات می باشد به همین جهت سبز کردن سبزه نیز در اواخر این ماه انجام می گیرد. 
سفره ی هفت سین از زیبایی و شکوه خاصی برخوردار است و سبزه نیز ابهت ویژه ای به آن می بخشد چرا که سبزه به دلیل رنگ زیبای سبز قلبها را شاد کرده و نبض زندگی را در طبیعت به جریان می اندازد.در زمان های خیلی دور مرسوم بوده که بیست و پنج روز مانده به عید در قصر شاهان ،دوازده ستون از آجرهای خام درست می کردند و بر هر یک از این ستون ها یک نوع غله می کاشتند و بر این باور بودند که اگر سبزه ها به خوبی برویند آن سال برایشان ، سالی پر از نعمت و برکت خواهد بود.
دانه های گندم ، لوبیا ، برنج ، عدس،ارزن ، باقلا ،کنجد و نخود جزو غلاتی بودند که بر روی این خشتها کاشته می شدند و روز ششم عید این غلات را می چیدند و به علامت برکت و آبستنی در تالارهای قصر پراکنده می کردند و اغلب سه قاب از سبزه به علامت اندیشه نیک ، گفتار نیک و کردارنیک بر سفره قرار می دادند و همچنین سه غله ی مهم که جز قوت و غذای اصلی مردم بود یعنی ارزن و جو و گندم نیز سبز می شدند تا آن سال برایشان سالی پر خیر و پر برکت باشد.