حضرت سلیمان علیه السلام ، یکی از پیامبران بزرگ خداست که سال­ها در سرزمین شام، بر بنی­ اسرائیل فرمان­روایی کرد. پادشاهی سلیمان ، پر از ماجراهای عجیب و خارق­ العاده است. هنگامی ­که پیامبر اسلام آیات قرآن را برای مردم می­ خواند و در لابه لای آن­ها از حضرت سلیمان یاد می­ کرد، یهودیان کافر به مسخره می­ گفتند: «نگاه کنید! محمّد، سلیمان را از پیامبران خدا می­ شمرد؛ در حالی که او ساحری بیش نبود!» ماجرا از این قرار بود که حضرت سلیمان در زمان فرمان​روایی­ اش دستور داد تمام نوشته­ هایی را که در باره​ ی جادوگری وجود داشت، گردآوری کنند و برای جلوگیری از انحراف و سوء استفاده​ ی مردم، آن­ها را در جای مخصوصی نگه دارند. پس از وفات آن حضرت، گروهی شیطان​ صفت به آن نوشته­ ها دست یافتند و به مردم گفتند که سلیمان به کمک این جادوها بر شما حکومت می­ کرده و او یک جادوگر بزرگ بوده و مردم از او جادو می­ آموختند. به همین سبب، یهودیان به سلیمان تهمت زدند که او به علّت گناه جادوگری، کافر شده است. خداوند در برابر این اتهام دروغ یهودیان، از پیامبر خود دفاع کرد و فرمود: مردم در زمان سلیمان، سحر و جادو را از شیاطین یعنی جن­های خبیث می­ آموختند؛ نه از سلیمان، و او هرگز به کارهای کفرآمیزی مانند جادوگری دست نزد.
همچنین مردم از دو نفر دیگر نیز سحر می­ آموختند؛ هاروت و ماروت که دو فرشته بودند که به صورت انسان درآمده بودند و وظیفه داشتند در شهر بابل ـ که در حدود نجف و کربلای فعلی قرار داشت ـ به مردم سحر بیاموزند؛ البتّه نه برای سوء استفاده؛ بلکه برای این­که مردم بتوانند جادوی دیگران و اثر آن را از خود دفع کنند. به­ همین سبب، به هر کس که سحری آموختند، می­گفتند: شما بدین وسیله امتحان می­ شوید؛ پس مبادا با سوء استفاده از این سحرها، کافر شوید. بسیاری از مردم امّا توصیه​ ی آنان را نشنیده گرفتند و با سحرهایی که یاد گرفته بودند، دیگران را آزار می­ دادند. در قرآن بارها به سحر و جادو اشاره شده است.
البتّه جادو چند نوع است: یکم، استفاده از ترکیب­ های شیمیایی و خواص مواد است که افراد دیگر از آن بی­ خبرند. این کار در زمان ما نیز زیاد دیده می­ شود. دوّم، چشم­ بندی و شعبده­ بازی­ است که چیزی جز فریب طرف مقابل نیست. سوّم، تأثیر گذاشتن در قوّه​ ی خیال و روان افراد است؛ به گونه­ ای که آن­ها خیال کنند مطلبی حقیقت دارد؛ در حالی که در جهان خارج چنین چیزی وجود ندارد. قرآن در باره​ ی ساحران فرعون می­ گوید که آنان کاری کردند که مردم خیال کنند چوب­ ها و طناب­هایشان حرکت می­ کند. [1]چهارم، کارهایی​ است که واقعاً در جهان خارج تأثیر دارد. مثلاً همین آیه می­ گوید که مردم چیزهایی یاد می­ گرفتند که با آن­ها میان زن­ وشوهرها جدایی می­ انداختند. به هر حال، یاد گرفتن سحر و جادو ـ به هر نوعی که باشد ـ و انجام دادن آن، حرام است، و جادوگر دشمن خداست. حضرت علی علیه السلام در این باره فرموده است:

«کسی که کم یا زیاد سحر بیاموزد، کافر شده و رابطه­ ی او با خدا به کلّی قطع شده است.» [2]

[1] . طه: 66
[2] . اقتباس از تفاسیر نمونه ، نور ، جلالین و الجوهرالثمین

سلام بروی ماه همگی..

ممنون محبت همه ی شما عزیزان هستم..