#چالش_سالم_خوری
#به_سبک_آرزو_دختر_سرآشپز
#کارگاه_کوچک_عسلک
بزرگی شخص به این است
که در عین هستی، خود را نیست بداند؛
همان‌گونه که مولانا درباره آن آفتاب سایه‌نشین گفت
و همان‌گونه که «وارث آب و خرد و روشنی»،
یعنی استاد هوشنگ ابتهاج متخلص و معروف به سایه
درباره خود می‌گوید: «شناختن من کار مشکلی نیست.
ما آدمهای صاف و ساده‎ای هستیم
که به معنای واقعی از پشت کوه آمده‎ایم.
این کوه بلند البرز ولایت مرا از ولایت خیلی‎ها جدا می‎کند.
آدمهای ساده شناختنشان هم ساده است.
بعضی‎ها بیخود زحمت می‎کشند که نکته‎هایی پیدا بکنند و بگویند
دید شخصی، فاضلی، پرمایه‌ای

آفتابی در میان سایه‌ای

می‌رسید از دور مانند هلال

نیست بود و هست بر شکل خیال

نیست‌وش باشد خیال اندر روان

تو جهانی بر خیالی بین روان
سایه چون ناچیز شد در آفتاب

نیز چه والله اعلم بالصواب

هرکه در وی محو شد، از خود برست

زانک نتوان بود جز با او به دست

محو شد وز محو چندینی مگوی

صرف می‌کن جان و چندینی مگوی

می‌ندانم دولتی زین بیش من

مرد را گو گم شود از خویشتن

گر تو را پیدا شود یک فتح باب

تو درون سایه بینی آفتاب

سایه در خورشید گم بینی مدام

خود همه خورشید بینی والسلام