آنگاه که غرور کسی را له میکنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کني،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش میکنی،
آنگاه که بنده اي را نادیده می انگاری،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،
آنگاه که خدا را می‌بینی و بنده خدا را نادیده می گیري،
می‌خواهم بدانم،

دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می‌کنی تا برای
خوشبختی خودت دعا کنی؟