دلمون برای روزهای خوبمون، تنگ شده…
روزهایی که میشد در پیاده روهای ساده ی شهر قدم زد و شاد بود، شب هایی که می شد نگران هیچ چیز نبود و خوابید و آخرِ هفته هایی که می شد سفر کرد و از تهِ دل خندید…
دلمون لک زده برای یک قُلُپ چای که بدون بغض و حسرت از گلومون پایین بره… زندگی برای ما قمار سختی بود!
می‌خوام دعا کنم ؛
برای کشورم،
برای شادیِ دل‌های بی‌قرار،
و برای سامان گرفتنِ روزگارِ مردمی که به امیدِ فرداهایی بهتر، سختیِ این‌روزهاشون رو به جون خریدن.
من روزهای خوب رو،
من آرزوی تموم مردمِ سرزمینم رو آرزو می‌کنم
...