شب زمستانی، بیرون همه چیز یخ زده و سکوتی سنگین روی زمین پهن شده است. نسیم سرد از شکاف پنجره‌ها می‌گذرد و گونه‌هایمان را می‌سوزاند، اما درون خانه، همه چیز گرم و آرام است. بوی نان داغ تازه، فضای کوچک آشپزخانه را پر کرده و یاد روزهای کودکیمان را زنده می‌کند. دست‌هایمان را به دیوار بخاری می‌گیریم و گرمای آرامش‌بخش آن، قلبمان را نرم می‌کند. در این سکوت زمستانی، تنها صدای شکستن پوسته نان داغ و خنده‌های آرام اعضای خانواده است که دل را گرم می‌کند و یادمان می‌آورد گرما، گاهی نه در آتش بیرون، بلکه در کنار هم بودن است.