سرآشپز پاپیون

ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍی ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﻫﺎی ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ
ﺑﺮﺍی ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻫﺎی بی ﻭﻗﻔﻪ،
بی خیالی ﻫﺎی ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ،
ﻧﺎﺯ ﻭ ﻛﺮﺷﻤﻪ ﻫﺎی ﻣﻦ ﻭ ﺁیینه،
ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎی ﺑﻠﻨﺪ ﻭ بی ﺩﻟﻴﻞ،
ﺑﺮﺍی ﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﻬﺎﺭ ﻧﺸﺪنی...

ﺣﺎﻻ ﺍﻣﺎ
ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﻧﺎﺯﻙ ﻧﺎﺭنجی ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﭼﻪ بی ﻫﻮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ،
ﭼﻪ ﻗﺪی ﻛﺸﻴﺪﻩ ﻃﺎﻗﺘﻢ ،
ﺿﺮﺑﺎﻫﻨﮓ ﻗﻠﺒﻢ
ﭼﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ منطقی می زند...!

من ﭼﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺍی ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭﺯی،
ﺣﺎﻻ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻥ ﻫﻢ ﺭﺿﺎیت نمی دهم،
ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺷﺪﻥ می ﺍﻧﺪﻳﺸﻢ،
این طوری ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﺶ خیلی ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ... !

ﺟﺎی بستنی یخی ﻫﺎی ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻛﻮﺩکی ﺍﻡ ﺭﺍ
ﻗﻬﻮﻩ ﻫﺎی ﺗﻠﺦ ﻭ ﭘﺮ از ﺳﻜﻮﺕ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ... !

ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺮف هاﻳﻢ آن قدﺭ ﺟﺪی ﺳﺖ ﻛﻪ
ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ
ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺴﺎﺏ می برم ...
ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﺷﺎﺩی ﻫﻢ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺳﺮ نمی ﺩﻫﻢ
ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺍﻛﺘﻔﺎ می ﻛﻨﻢ ....

ﭼﻪ ﭘﻴﺸﻮﻧﺪ عجیبی ﺳﺖ ﻛﻠﻤﻪ ی ﺧﺎﻧﻢ... !!!

ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﻤﺖ می نشیند ،
ﺗﻤﺎمی ﺳﺮ ﺧﻮشی ﻭ بی ﺧﻴالی ات ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ می گیرد،
ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﻭﺯﻧﻪ ی ﻭﻗﺎﺭ ﻭﻣﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ
ﺭﻭی ﺷﺎﻧﻪ ﺍﺕ می ﮔﺬﺍﺭﺩ...

ﻧﻪاین که ﺗﻤﺎمی این ها ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ،،،

ﻧﻪ

ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻭﺯنش آن قدر ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻧﺸﻮﺩ
ﻛﻪ ﺩﺧﺘﺮﻙ ﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭﻭﻧﻢ
ﺯﻳﺮ سنگینی ﺁﻥ ﺑﻤﻴﺮﺩ ...

امروز شاید روز من نباشد،

اما

من همان دختر دیروزم ...

روزم مبارک ...🌹

❤️دختر دیروز
روزت مبارک ...🌹