گاهی وقت ها یک نفر در زندگی،
برای آدم می شود مثل یک فرشته!
که‌ انگار خدا از آن‌ بالاها فقط برای تو‌ فرستاده...
نه بال دارد و نه چوب جادویی!
اما با بودنش برایت بارها و بارها معجزه می کند...
او‌ طوری قلبت را تصاحب می کند،
طوری در دلت نفوذ می کند که حتی روحت هم‌ باخبر نمی شود...
طوری با غصه هایت، غصه می خورد
جوری با شادی هایت شادی می کند
که‌انگار خود تو‌هستی در جسمی دیگر...
اصلا انگار آمده تا در تمام اتفاقات زندگی
همراهی ات کند و هوایت را داشته باشد
و درست در لحظه هایی که داری سقوط می کنی،
دستت را بگیرد و بکشد بالا...
آدم همیشه نگرانی که،
در نبودت خودش را به زمین و زمان می کوبد...
فقط برای یک خبر از تو...!
حتی گاهی از دورترین فاصله ها حواسش به تو‌ هست...
دستش را روی شانه ات احساس می کنی
و صدایش را در گوشت...
انگار از همان راه دور انگیزه می دهد که برو!
نترس، من کنارتم...
نمی دانم در زندگی هر کسی
ممکن است در چه نقشی ظاهر شود...
اما خدا کند همه در کنارشان یک فرشته داشته باشند
که معجزه اش آرامش باشد و کلی آغوش