اندوهت را بتکان

جهان منتظرت نمی‌ماند تا حالت خوب شود.
جهان صبر نمی‌کند تا غصه ات سر آید.
جهان برای هیچکس منتظر نمی‌ماند و برای هیچکس صبر نمی‌کند.

جهان می‌رود چه تو غمگین باشی و چه شادمان، چه سوگوار باشی و چه رقصان.
می‌دانی این جهانی که می‌رود نامش چیست؟
نامش عمر است و تو ناگزیری که دنبالش بروی حتی اگر سینه خیز .

تو ناگزیری که اندوهت را بتکانی و غمت را بشویی و بروی وگرنه جهان می‌رود و عمر می‌رود
و تو جا می‌مانی از جهان و از عمر و از خودت...