هرچند هیچی جای کوبیده رونمیگیره اما این خوشمزه جان اندکی رفع دلتنگی میکنه🙈
.
.
.
امروز به طور رسمی به خودم قبولوندم که همینه که هست، فکر کن که تا سال آینده کرونا هست (بدترین شکل ممکن) و نه می تونی دوستاتو ببینی نه جایی بری نه ازخوردن هیچ ساندویچ یابستنی که اعتباری به سالم بودنش نیست لذت ببری وبه جای سواراتوبوس شدن باید تاکسی دربست سوارشی تامثل موش کور یه کاری روبه انجام برسونی.نمیتونی چیزیوتا قبل ضد عفونی شدن بچشی وازهمون غوره صبربایدحلوا بسازی.عدم حضوردراجتماع برای من غریبه نیست و باعث آرامشم میشه اما بدیهیاتی که در طی این بیست سال زندگی همراهم بوده و می دونستم اون بیرون میلیون ها آدم دارن زندگی می کنن، میشه بدون ترس دوستی، آشنایی، شخص جدیدی رودیدواز دست دادن باهاش نترسید، اگه گرسنت شد منتظر رسیدن به خونه نباشی وباشک به دستات نگاه کنی اونم درست وقتی که داخل/ خارج از خونه هستی،ازم دزدیده شده ومن نمیتونم هیچ جایی بابتش شکایت کنم. کناراومدم آقای داروین؛ مرحله بعدی چیه؟ اصلا ما نه برای وصل کردن بلکه برای کنار اومدن آمده ایم.