جرأت می خواهد هر روز مقابل روزگار بایستی ، ابرهای ناامیدی اش را کنار بزنی و دنبال خورشید ِ امید بگردی .
جرأت می خواهد در مسیرهای نرفته به سمت مقصدهای نامعلوم گام برداری ...
باید برایت مهم نباشد این که شاید آخرش همان چیزی که می خواستی نیست و از پیش بینی ناپذیریِ مسیر ، لذت ببری.
که همین هدف داشتن و ادامه، لذت_بخش است ... باور کن آدم های موفق، بیشترین میزان خوشبختی شان برای زمان هایی ست که امیدوارانه برای رسیدن به مقصد تلاش می کردند، زمان هایی که برای ادامه، هدف داشتند و برای عبور، دلیل ...
و بیشترین رضایت آدمی زمانی ست که به واسطه ی قدرت اراده و اختیار، در جریان است،
زمانی که با جسارت تمام، ثابت می کند که با درخت و کوه و بوته های ریشه در خاک، فرق دارد ..