یکبار هم نشسته بودم و فکر میکردم چقدر فکر حال همديگريم؟
خوب که نگاه کنی، بین این آدم‌های بی خیال خونسرد،
کم کسی پیدا می‌شود که توی چشم‌هایت نگاه کند و بپرسد خوبی؟
از آن «خوبی»های واقعی، نه آنها که با یک متشکرم ساکت می‌شوند.
آدم‌های امروز همدیگر را به شعاع های کیلومتری دور می‌زنند.
این روزها تا دلت بخواهد میل به خلوت و تنهایی و انزوا می‌بینی.
پایه‌ی اصلی رفاقت‌های این نسل صرفا منافع شخصی افراد است،
نه خدای ناکرده یک ارزن تقاضای یک ارتباط مفید دور از تجملات و تعارفات!
کمی بگرد، کو کسی که پی حال خوش دیگری باشد؟
خیلی هنر کنیم، خودمان یادمان نرود!
#مینا_ضراب