پست ۱۱۲⚘ کسی که تاریکترین ذهنیات و افکار و حالات ما را هم دوست داشتهباشد، کسی که عریانترین رفتارهای ما، ناامیدش نکند. کسی که بماند و در عمیقترین رنجهای ما، جا نزند، شانه خالی نکند، فاصله نگیرد و با تماشای رد بیتابی و اندوهِ میان حریم چشمهایی که روزی زیباترین و شادترین چشمهای جهان بودند، دوست داشتنش تحلیل نرود؛ که ما را با مجموع رنجها و نقصها و کاستیهامان، در شرایطی که تحملکردنی نیستیم دوست داشتهباشد؛ نیافتهایم. حضور چنین شخصی، قطعا تحمل همه چیز را راحتتر میکرد...