هیچ‌چیز هیچوقت تو زندگی من متقابل نبوده،همیشه سعی کردم باشم و محبت کردم اما محبت ندیدم،من هیچوقت نون قلبمو نخوردم؛همیشه عزیزترین هامو در شرایط سخت تنها نگذاشتم و پا به پاشون اشک ریختم و خودم رو به آب و آتیش زدم که ناراحت سر رو بالش نذارن اما تو سخت ترین روزام کسی نبوده مجبورم کنه از غصه هام بگم،همیشه از من انتظار میره که درک کنم اما هیچوقت کسی ذره ای برای درک کردن من سعی نکرد،همیشه ترس از دست دادن آدما اذیتم میکنه اما کسی از نبود من واهمه ای نداره؛نتیجه‌ش قشنگ نیست اصلا،از خودم متنفر شدم از محبت کردنام از دوست داشتنام،دیگه حس خوب دادن بهم نمیچسبه چون میدونم بهم برنمیگرده،حس پشیمونی از محبت،حس مقصر بودن،مدام سرزنش کردن خودم،اینا نتیجه‌ش بودن؛اینارو گفتم که بگم اگر آدمی مثل من تو زندگیتون دارید از محبت کردن پشیمونش نکنید.