امروز اول آذر یک نفـ..ـر برایم اشتـ..ـباهی فـ..ـرسـ..ـتاد:
"کجایی ؟!"
دلم هـ..ـری فـ..ـرو ریـ..ـخت،
مـ..ـدتها بود منتظر شنیدن همین یک کلمه بودم!
چه فـ..ـرقی می کند کجای دنیا نشسته باشی؟!
مهـ..ـم این است که یک نفـ..ـر هست که کجا بودن تو برایش مهـ..ـم است!
شاید آن یک نـ..ـفر رویش نشود بگویددلم برایت تـ..ـنگ شده
و به جـ...ـانم نـ..ـق می زند بیا دیگر...
و همه ی این حرف را خلـ..ـاصه کند در " کجایی؟! "
داشتم به همین چیز ها فکر میکردم که دوباره برایم فـ..ـرسـ..ـتاد:
ببخـ..ـشید اشتـ..ـباه فـ..ـرسـ..ـتادم!!
برایش نوشتم:
میـ..ـدانم،
من در ایسـ..ـتگاه اتوبوس، میدان شریعتی نشسته ام.
میشود اشتـ..ـباهی حـ..ـال مرا بپرسید؟!
اما او دیگر حـ..ـالم را نپرسید...!!
آدم غـ..ـریبه ها برایشان مـ..ـهم نیست ، که دیگران
چگونه اند و کجای شهر نشسته اند،
تو که غـ..ـریبه نیستی...
بپرس حـ..ـال مرا ؛ بگو کجایی؟!