ولی خودمونیما
اگه فرار به سمت حسین رو یادمون نمی‌دادن
آواره وسط دنیا چه خاکی به سرمون می‌ریختیم؟
دم خونه‌ی کی می‌رفتیم؟
حرفامونو کجا می‌زدیم؟
گریه‌هامونو کجا می‌بردیم؟
خدا نیاره روزیو که گذرت بیوفته دم خونه‌ی مردم.
ما ممنونیم از شما که مارو از همه بی نیاز کردین قربونتون برم :)

تهشم می‌رسیم به اینکه
دلسوزمان حسین است؛
والسلام.♥