مادر💔
برام خنده حرومه...
مگه میشه بخندی وقتی که دنیای دردی...
باورش سخته که نیستی رفتی از پیشم...
کی گفته که خاک سرد...حرف بیخودی واقعا،هرچی تو روزمرگی غرق میشم بیشتر نبود مادرم رو حس میکنم خاطره‌اش، یادش بیشتر متوجه عدم حضورش میشم ولی هنوز باور نمیکنم که دیگه نیست...اونم برای همیشه،آخ چقدر دوست داشتم مثلا شاید بستری بیمارستان و چند روز دیگه خونه میاد مثل همیشه،آخه میدونید مادرم بخاطر شرایط جسمی اش ۵ سال خونه نشین شده بود مسافرت رو بیرون نمی رفت فقط دکتر،بیمارستان،آزمایشگاه...همین🥺ولی بود ،حضورش آرام بخش بود برای همه...آخ مادر مگر تو چند نفر بودی؟؟؟😭و الان همه به راحتی میگن همه ی ما رفتنی هستیم ،راحت شد از درد،غصه نخوره...مگه میشه!فراموش کرد...انگار تکه ای از وجودم جدا شده💔
میدونم برای تسلی خاطرم این حرف ها زده میشه..فقط دعا میکنم هیچ وقت عزیزی رو از دست ندید💔
روحت شاد مامان🖤🕊