پاییزانه

پاییز دارد آرام آرام می رود ومن هنوز به ملاقات هیچ بارانی نرفته ام و برگهای رنگیش را روی سرم ازشوق نرقصانده و از پنجره ام دستی برایش تکان نداده ام و حتی شعری نگفته ام چشمهایم را نبسته که لحظه ی مست نمناکی بویش عاشق شوم.

هیچ اناری را با هوس همیشگی باز نکرده و یاقوت دانه هایش چیزی را در بی فروغی  چشمانم تداعی نمی کند خرمالوها یکی یکی روی خاک باغچه شهید می شوند بدون اینکه طعم گس دوست داشتنی اش دهانم را حس کند.

 انگار کودکیم را جایی تاریک گم کردم...

هر ترانه که می آید روی لبم می خشکد هیچ گنجشکی روی دستهایم آشیان نمی کند وهیچ گلی شادم...

من به شاعربودنم کافر شده ام کافر...  

# سایه موسوی#پاییزانه