من انتخاب کرده ام شاد باشم...
حتی وقتی هیچ چیز آن طور که می خواهم نیست،
حتی در اوج مشکلاتم،
من یاد گرفته ام در دلِ بدترین اتفاقات هم بگردم
و بهانه ای برای لبخند پیدا کنم...
من یاد گرفته ام بخندم،
حتی وقتی دلیلی برای خندیدن نیست...
آدمِ بی غمی نیستم،
من هم دلم می گیرد!
اما
نه منتظر کسی می مانم
که آرامم کند،
نه در انتظارِ دستی...
که از راه برسد و نوازشم کند،
نیازی به دلسوزیِ هیچکس ندارم!
من خوب کردنِ حالِ خودم را بلد شده ام
و قوی بودن را؛
به تمام کنار کشیدن ها و منتظر ماندن ها ترجیح داده ام!